Het 'bestaat-niet' bestaan
  Er zijn
  
Zoveel mensen die niet bestaan, 
plaaggeesten van ons geweten, 
onder ons hier, het gaat ons niet aan 
Hun aanwezigheid wordt niet gemeten
  
Niet gemeten in de mate van leed 
Slechts te tellen als te veel, als getallen 
Alsof iemand daar wat van weet 
Pas als ze naar beneden komen vallen!
  
Pas als invallen met overmacht 
Pas als de politiek dit beweert: 
’t Is nodig de wet, met honden op jacht 
Dan denk je voldaan: weer wat geleerd! 
  
Namelijk, er zijn
  
Zoveel mensen die weg moeten gaan 
Vreemden, die mogen niet eten 
met ons, laat ze niet in de waan 
dat ze leven, en dat wij dat weten
  
Dat wij denken: wij zijn toch niet wreed? 
Dat wij zeggen: ’t is recht voor ons allen 
Alsof iemand daar wat van weet 
Pas als zij eens de vuisten gaan ballen!
  
Pas als je een blik op hen nodig acht 
Pas als een naam, een verhaal je bezeert 
Pas als een gezicht je pakt in de nacht 
Denk je dán ook: weer wat geleerd?
  
Namelijk, er zijn 
  
Zoveel mensen als ik hier, voldaan 
Wij doen maar alsof we vergeten 
dat zonder ons geld, ons water, ons graan 
wij ons ook op de hielen gezeten
   
zouden weten, verjaagd, met het zweet 
van de angst, vluchtwegen die maar versmallen 
Niet dat daar iemand van weet, 
van vervolging, van geweren die knallen
  
Van controle, van hoe je wordt veracht, 
van hoe je wordt verstopt en onteerd, 
Van ’t gevang dat jou en de anderen wacht… 
Dat is enkel iets, dat jij maar beweert!
  
Joke Kaviaar, 6 oktober 2008
   | 
Aan Het Hek
  
We staan 
Aan het hek 
Eén voor één 
Allemaal wel eens een keer 
Staan we 
Aan het hek
  Onze handen omklemmen de spijlen 
- onbuigzaam –  ons voorhoofd leunt tegen ’t hek
  
Staan aan het hek 
Aan de binnenkant 
Van het hek Turen door het hek Door het volgende hek 
Naar 
De bomen 
De vogels 
Het onbereikbare 
Het onmogelijke Het verre
  
Op nog geen  
Tien meter afstand –  
Daartussen dat hek
  We staan  Aan het hek 
Elk op ons beurt
  Het trekt en trekt 
Onze gedachten 
Dwars door het hek 
In stukken gesneden 
De spijlen als messen 
Striemend 
Door keel, hart, buik
  We onderdrukken  
Het geluid 
Ik wil eruit 
Ik wil eruit
  
Niet aan denken 
Weg van het hek 
Weg van het hek!
  Joke Kaviaar, 30-7-08
  
   | 
|  Bevrijding 
Steeds minder heb ik nodig
  
Neem je me af de spullen 
Die vanzelfsprekend waren 
Dan voel ik me verlost 
Van de last Die de angst was 
Om ze te verliezen
  
En niet veel later Is de gedachte 
Al dat bezit te herwinnen De angst geworden 
Om opnieuw te moeten waken 
Dat ik heb, houd, bewaar
  
Dus laat maar Houd maar 
De ballast 
De dingen
  
Zolang als ik Kan zingen 
Kan dansen 
Mag rennen
  
Zolang als ik  
Kan schreeuwen 
Kan juichen 
Mag jammeren
  
Heb ik vrede
  
Maar 
Neem dit niet af Dan 
Ga ik vechten 
Met 
Handen, voeten, tanden
  
Steeds minder heb ik nodig 
Vrijheid is genoeg
  
Joke Kaviaar, 30-7-08
    
 |