| Schijten op Non Refoulement
Afgelopen vrijdag, 11 december, verklaarde het UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de VN, dat de Europese landen moeten stoppen mensen uit te zetten naar Irak. Het UNHCR handhaaft daarmee de adviezen die het eerder in april dit jaar gaf, terwijl Engeland, Denemarken, Nederland, Noorwegen en Zweden sinds april zijn doorgegaan met deportaties naar Irak.  Vandaag, maandag 14 december, maakt Albayrak bekend: “De IND gaat de tijdelijke asielvergunning van ongeveer drieduizend Irakese vreemdelingen in ons land binnen een half jaar opnieuw beoordelen.” en ''Een aanzienlijk deel van deze mensen zal naar verwachting moeten terugkeren naar Irak. In de brief die de vreemdelingen ontvangen, worden zij aangemoedigd zich alvast te oriënteren op deze terugkeer”.
Dat is dus wat ze noemen: 'vrijwillige' terugkeer. Ik zal nooit de man vergeten die 'vrijwillig' terugkeerde naar Afghanistan en sindsdien zich daar schuil moet houden. Het bericht over de Irakezen volgt op een bericht gisteren, dat luidde “Groepsgewijze bescherming asielzoekers eindigt”, waarin wordt bericht: “Asielzoekers uit landen waar het gevaarlijk is, kunnen straks niet langer als groep automatisch aanspraak maken op bescherming”. Als excuus wordt gegeven dat asielzoekers van het categoriale beschermingsbeleid misbruik zouden maken. Niet alleen wordt op misdadige wijze doorgegaan met de demonisering, vervolging, opsluiting en deportatie van vluchtelingen, maar daarbovenop heeft het hele Nederlandse kabinet, ondanks rapporten van één van de grootste vluchtelingenorganisaties van de VN, het UNHCR (gesponsord door 'onze eigen' Nationale Postcode Loterij), volkomen schijt aan het principe van Non Refoulement: het verbod om mensen naar voor hen gevaarlijke gebieden of landen te deporteren. Vluchtelingenwerk Nederland (VWN) reageerde op het afschaffen van het categoriale beschermingsbeleid met: ''Wij vinden het categoriaal beschermingsbeleid juist heel belangrijk. Dat mensen altijd nog individueel een asielprocedure kunnen starten klopt niet helemaal, want de IND is dan bij zo'n aanvraag alleen geïnteresseerd in het persoonlijke verhaal. Dat, terwijl iemand is gevlucht vanwege de oorlogssituatie. Daar heeft de IND dan geen boodschap meer aan”. Nog wat meer dagen terug reageerde VWN op een andere bekendmaking vanuit Den Haag. Dat was deze: “Minderjarige alleenstaande asielzoekers die in Nederland aankloppen, moeten voortaan binnen een jaar weten of ze hier mogen blijven of het land uit moeten.” De wetswijziging wordt goed gepraat met: “Het is in het belang van het kind om waar mogelijk in de eigen vertrouwde omgeving op te groeien”. Het maakt niet uit wat dat is voor omgeving; overstroomd, verdroogd, vernietigd, in oorlog... De voorlopige verblijfsvergunning wordt afgeschaft en we gaan er de vaart in zetten.  16 jaar? Eruit! En dan is er natuurlijk het sluitstuk: “Uitgeprocedeerde kinderen worden zo nodig in afwachting van hun uitzetting in vreemdelingenbewaring vastgezet”. Er wordt nog wat gebazeld over overleg met het UNHCR, dat hier blijkbaar wel iets in de melk te brokkelen heeft, het IOM, ook al zo goed voor de 'vrijwillige' terugkeer, en het Rode Kruis.
Terug naar VWN en hun reactie: “VluchtelingenWerk Nederland (VWN) verzet zich ertegen dat Justitie straks drie jaar krijgt om de kinderen terug te sturen. Je mag kinderen niet zo lang in onzekerheid laten zitten. Dat gaat tegen alle fatsoensnormen in”, en meneer Edwin Huizing, de directeur van VWN pleit ervoor “dat de IND de tijd neemt om de asielaanvraag van kinderen goed te behandelen. Extra tijd voor een nauwkeurige asielprocedure is bij deze kinderen echt noodzakelijk. Ze zijn wantrouwig en vermoeid als ze in Nederland aankomen”. VWN is een hypocriete club. Ze protesteren, maar steunen het deportatiebeleid. Zij zijn een warm voorstander van 'vrijwillige' terugkeer, hét devies van menig zich als organisatie 'voor' migratie, 'voor' vluchtelingen, presenterende club. Maar 'vrijwillige' terugkeer, dat is die terugkeer waarvoor mensen zich moeten melden in de 'vrijheidsbeperkende locatie' in Ter Apel. Dat is die terugkeer die wordt afgedwongen door het afnemen van rechten, het afschaffen van voorzieningen, het op straat schoppen of opsluiten in deportatiecentra. Wat gaat Vluchtelingenwerk Nederland doen nu de vrijwillige terugkeer van mensen die zo overduidelijk gevaar lopen wordt afgedwongen? Stoppen met meewerken aan de waanzin? Vast niet. VWN zal ongetwijfeld proberen de nieuwe regels in goede banen te leiden door mensen ervan te overtuigen dat ze in het licht van al deze repressie maar beter kunnen meewerken, want anders.... Anders is er die stok achter de deur! Het VWN toont zich daarmee het verlengstuk van mensenrechtenschendingen die op steeds grotere schaal worden uitgevoerd met doden tot gevolg. Het VWN is, om met Kafka te spreken, de eerste wachter voor de Poort van de Wet (in het verhaal 'Voor de wet'), die spreekt tot de man die naar binnen wil: “Ik ben machtig. En ik ben maar de laagste wachter. Van zaal tot zaal staan er wachters, de een al machtiger dan de andere. Ik kan de derde al niet eens meer aankijken”. En zo kruipt VWN voor Albayrak. En zo kruipt Albayrak voor Europa. Europa op haar beurt kruipt voor de kapitalistische economische orde, vertegenwoordigd door multinationals die de wereld vervuilen, verwoesten, en daarmee de zich democratisch noemende staten van geld en welvaart voorzien. Schijt aan mensenlevens. Schijt aan het door staten zelf ooit opgestelde principe van Non Refoulement. Spoel maar door de plee. De tijd van overleg en polderen is meer dan ooit voorbij. Met de nieuwste maatregelen wordt alweer aan vluchtelingen de oorlog verklaard. Voor tegenstanders van het beleid zit er niets anders op dan de aanval keihard in te zetten; op de racistische vreemelingen(haat)wet, op Albayrak, Hirsch Ballin, het kabinet, op justitie, de IND, de dienst Terugkeer en Vertrek, op de (vreemdelingen)politie, het IOM, en ja zelfs op VWN, die dit alles met voor-de-vorm-protesten legitimeert en intussen de 'vrijwillige' terugkeer als reële optie en vrije keuze presenteert. Al wie meewerkt aan deze schanddaden, of het nu is om gewin of om de schijn van redelijkheid op te houden, is een werktuig in de handen van dictaturen die wèl hun ware gezicht durven te laten zien. Daarmee is ook Nederland en haar bureaucratische doen-alsof-vriendelijkheid, die haar valstrikken in wetten en regels verbergt, niets meer en niets minder dan een dictatuur. Een dictatuur, die aan al haar ambtenaren op straat speciale bevoegdheden verleent om 'illegalen' te kunnen vangen en daarvoor de medewerking van 'de burger' verlangt. Hoeveel meer maatregelen en wetswijzigingen worden er in de laatste maand van het jaar, als niemand oplet tussen de kerstboodschappen door, nog snel even doorgevoerd? Het kruit dat tijdens nieuwjaarsnacht in de lucht wordt geschoten 'om de boze geesten te verjagen', zou wellicht beter kunnen worden besteed. Joke Kaviaar, 14 december 2009 |
Legaal? Papieren en alles erop en eraan? Wel even laten zien, hè?
We moeten het nu allemaal weten, het staat in alle kranten: Albayrak als brenger van troost. Albayrak als moederkloek die van kinderen houdt. Maar intussen, ja intussen! Intussen zitten de net zo lieve kindertjes die geen documentje hebben waarin staat 'Ik ben Nederlander' achter de tralies. Intussen worden kindertjes gescheiden van hun vader of moeder of van allebei omdat díe geen documentjes hebben, en moeten ze elke week de liefhebbende ouder gedurende een uur gaan opzoeken onder het spiedend oog van camera's en bewakers.
Maar dat staat niet in de krant.
Jean-Marie Bockel, staatssecretaris van Justitie van het Frankrijk van de beestachtige ontruiming van De Jungle in Calais, heeft ons eigen staatssecretaris Nebahat Albayrak van justitie een onderscheiding uitgereikt. Dit gebeurde op 14 oktober 2009. De uitreiking is die van de 'Chevalier dans l’ordre de la Légion d’Honneur', in het Nederlands: Ze is tot Ridder geslagen in het Legioen van Eer!
