Het 'bestaat-niet' bestaan
Er zijn
Zoveel mensen die niet bestaan,
plaaggeesten van ons geweten,
onder ons hier, het gaat ons niet aan
Hun aanwezigheid wordt niet gemeten
Niet gemeten in de mate van leed
Slechts te tellen als te veel, als getallen
Alsof iemand daar wat van weet
Pas als ze naar beneden komen vallen!
Pas als invallen met overmacht
Pas als de politiek dit beweert:
’t Is nodig de wet, met honden op jacht
Dan denk je voldaan: weer wat geleerd!
Namelijk, er zijn
Zoveel mensen die weg moeten gaan
Vreemden, die mogen niet eten
met ons, laat ze niet in de waan
dat ze leven, en dat wij dat weten
Dat wij denken: wij zijn toch niet wreed?
Dat wij zeggen: ’t is recht voor ons allen
Alsof iemand daar wat van weet
Pas als zij eens de vuisten gaan ballen!
Pas als je een blik op hen nodig acht
Pas als een naam, een verhaal je bezeert
Pas als een gezicht je pakt in de nacht
Denk je dán ook: weer wat geleerd?
Namelijk, er zijn
Zoveel mensen als ik hier, voldaan
Wij doen maar alsof we vergeten
dat zonder ons geld, ons water, ons graan
wij ons ook op de hielen gezeten
zouden weten, verjaagd, met het zweet
van de angst, vluchtwegen die maar versmallen
Niet dat daar iemand van weet,
van vervolging, van geweren die knallen
Van controle, van hoe je wordt veracht,
van hoe je wordt verstopt en onteerd,
Van ’t gevang dat jou en de anderen wacht…
Dat is enkel iets, dat jij maar beweert!
Joke Kaviaar, 6 oktober 2008
|
Aan Het Hek
We staan
Aan het hek
Eén voor één
Allemaal wel eens een keer
Staan we
Aan het hek
Onze handen omklemmen de spijlen
- onbuigzaam – ons voorhoofd leunt tegen ’t hek
Staan aan het hek
Aan de binnenkant
Van het hek Turen door het hek Door het volgende hek
Naar
De bomen
De vogels
Het onbereikbare
Het onmogelijke Het verre
Op nog geen
Tien meter afstand –
Daartussen dat hek
We staan Aan het hek
Elk op ons beurt
Het trekt en trekt
Onze gedachten
Dwars door het hek
In stukken gesneden
De spijlen als messen
Striemend
Door keel, hart, buik
We onderdrukken
Het geluid
Ik wil eruit
Ik wil eruit
Niet aan denken
Weg van het hek
Weg van het hek!
Joke Kaviaar, 30-7-08
|
Bevrijding
Steeds minder heb ik nodig
Neem je me af de spullen
Die vanzelfsprekend waren
Dan voel ik me verlost
Van de last Die de angst was
Om ze te verliezen
En niet veel later Is de gedachte
Al dat bezit te herwinnen De angst geworden
Om opnieuw te moeten waken
Dat ik heb, houd, bewaar
Dus laat maar Houd maar
De ballast
De dingen
Zolang als ik Kan zingen
Kan dansen
Mag rennen
Zolang als ik
Kan schreeuwen
Kan juichen
Mag jammeren
Heb ik vrede
Maar
Neem dit niet af Dan
Ga ik vechten
Met
Handen, voeten, tanden
Steeds minder heb ik nodig
Vrijheid is genoeg
Joke Kaviaar, 30-7-08
|