Home Stop Deportaties
Nieuws en links



Waarom deze brief? En wat gebeurt er verder?

Open brief aan Bart FM Droog

cc gezonden naar:

Dagblad van het Noorden, De Volkskrant, Trouw, Parool, NRC handelsblad, Knetterende Letteren, Opspraak, Stichting Schrijven, Hernehim, Kleintje Muurkrant, Ravage, De Groene, Vrij Nederland, Werkgroep Vluchtelingen Vrij

vrijdag 27 augustus 2004

Beste Bart,

Nobel van je dat je de gemeente Groningen van dienst bent met je poëzie. Ze zijn er vast blij mee. Fijn voor je ook, dat de gemeente je daarvoor 5000 euro per jaar betaalt. Het zij je gegund. De maatschappij zou meer geld vrij moeten maken voor de kunsten.

Echter. Ik heb ook kritiek: Op de sensatiebeluste wijze waarop je spreekt over een zelfmoord in het interview dat afgelopen donderdag in de Volkskrant stond. Wat jammer dat je het niet hebt zien gebeuren! Je had dan zo mooi kunnen schrijven over het geluid van de klap, de smaak van rondspattend bloed. Bah. Ronduit bah, maar erger nog vind ik de suggestie dat je kunt schrijven wat je wilt. Ik geloof daar niets van. Ach, misschien mag het, maar als het de gemeente niet aanstaat, zal het niet gepubliceerd worden. Daar sta je dan met je vrijheid van meningsuiting.

Zoals je weet ben ik al maanden bezig met een schrijfactie tegen het asielbeleid van deze regering. Zoals je ook weet werd mij daarbij op grove wijze de mond gesnoerd in Delft op 18 april jl. Nu, een slordige vier maanden en zes stukken proza danwel gedichten gericht tegen de deportaties later, moet ik constateren dat de schrijfactie veel reacties oplevert en dat veel mensen er ook werkelijk wat mee doen.

Echter, het wordt doodgezwegen in de media, waardoor het lijkt alsof er weinig animo is in de literaire wereld om kritiek te uiten op dit beleid. Naar mijn mening heb je dus een kans laten lopen met dat interview in de Volkskrant. Een kans om je mond open te doen. Je draagt er daardoor toe bij dat het lijkt alsof de overheersende tendens onder dichters is en blijft om het leuk te houden, aantrekkelijk, en dat het lijkt alsof er geen protest is.

Onlangs heb ik je een e-mail gestuurd met de vooraankondiging van de benefiet manifestatie 'Stop Deportatie NU!' op 23 oktober in Krommenie. Deze e-mail hebben overigens meer dichters in den lande ontvangen met als doel aan te moedigen tot het opzetten van iets vergelijkbaars. Ik heb niets in antwoord hierop van je mogen vernemen, hetgeen mij verwondert. Het is tenslotte niet zo onlogisch van me gedacht om voor Groningen de stadsdichter aan te schrijven.

Waarom ik bovenstaande allemaal zeg? Wel hierom, beste stadsdichter: omdat de gemeente Groningen deze regering in haar beleid volgt en uitgeprocedeerde vluchtelingen op straat zet. Heb je daar al eens (een stadsgedicht) over geschreven? Dat zou ik wel eens willen weten. Het lijkt me namelijk bij uitstek de taak voor jou als stadsdichter, en hiermee kom ik op het hoofdpunt van deze brief.

Ik vraag je het alsnog te doen, indien je het nog niet gedaan hebt, in niet mis te verstane bewoordingen. Op je website kom ik wel een gedicht Nieuws tegen, waarin je het thema al raakt. Het zegt mij dat je wel degelijk een (verder nog onuitgesproken) mening hebt over het asielbeleid. Daarom doe ik een dringend beroep op je om dat beleid van de gemeente Groningen, en van deze regering, tot op de bodem af te kraken en zie de publicatie van het (stads)gedicht vol verwachting tegemoet. Tot slot zou ik dan graag van je vernemen of je van de gemeente Groningen nog altijd tegen een, in mijn ogen (als sappelend dichter), riant honorarium stadsdichter mag blijven.

Overigens ben ik nog in afwachting van je reactie op de manifestatie. Het lijkt me dat Groningen ook wel zo'n manifestatie kan gebruiken! Het tegengeluid wordt maar weinig gehoord, en daar kunnen wij, schrijvers en dichters, iets aan doen! Het is er tevens de reden van dat dit een open brief is, die niet alleen cc naar De Volkskrant gaat.

Nb. informatie kun je vinden op: home.wanadoo.nl/werkvluchtvrij/

dichterlijkstrijdbare groeten, schrijfster/dichteres Joke Kaviaar

Waarom deze brief?

Wie mij en mijn werk al wat langer kent, weet dat ik er ondertussen schoon genoeg van heb dat zoveel dichters en schrijvers angstvallig elke vorm van engagement mijden in dit land.
Maar waarom werd nu juist de Groninger Stadsdichter het doelwit van een open brief? En waarom een open brief?

Wel, Bart Fm Droog is zo vriendelijk geweest zijn nek uit te steken in De Volkskrant, niet lang nadat ik hem informeerde over de op handen zijnde benefiet manifestatie
Stop Deportaties NU!. In het interview komt een dichter naar voren, die zich graag leent voor het bezingen van de gemeente Groningen. Een gemeente die met veel plezier minister Verdonk ontvangt op 23 aug. jl, zonder een kritisch woord van hun stadsdichter. Een gemeente die uitgeprocedeerden uit huis zet, zonder een kritisch woord van hun stadsdichter. Een stadsdichter is daarmee een ingekapseld individu dat het wel uit zijn hoofd laat hiertegen te ageren. Hij of zij zal zichzelf censureren omwille van de verdiensten die samenhangen met het stadsdichterschap. Met andere woorden: commercie gaat voor eigenheid en kritisch schrijven.

In de brief stel ik dat de maatschappij meer geld zou moeten vrijmaken voor de kunsten. Dit is natuurlijk ook zo. Maar met de maatschappij bedoel ik niet: sluit een contract met de overheid en hou je smoel verder.

Ik hoop met mijn brief aan Bart te bereiken dat hij nadenkt over zijn positie in plaats van klakkeloos te stellen dat hij ondanks zijn stadsdichterschap kan schrijven wat hij wil. Ik hoop ook dat dit ertoe leidt, dat hij wèl zijn mond open doet. En tenslotte hoop ik, dat wanneer dit alles niet gebeurt, dat het tenminste andere dichters en schrijvers duidelijk wordt welk een slaafje zo'n stadsdichter wordt. En dan hebben we het nog niet eens over een dichter des vaderlands.

Waarom een open brief?

Het is wellicht een illusie van mij te denken dat er ook maar iets in de media doorsijpelt van deze poging van mij om onder de aandacht te brengen dat er veel protest en verzet is tegen het asielbeleid van deze regering. Het is vast ook een illusie van mij te hopen dat de Groninger stadsdichter mij hierbij van dienst gaat zijn. Maar ik wilde het toch proberen. Niet geschoten is tenslotte altijd mis.

Wat gebeurt er nu verder?

Zo op het oog weinig. Mijn website tellertje laat herhaaldelijke bezoeken aan mijn site zien vanuit Groningen. Van Droog heb ik nog geen reactie ontvangen, noch van de aangeschreven media. Daarom heb ik besloten om, twee dagen na het verzenden van de open brief, deze tevens op mijn eigen site te zetten.

Tenslotte...

Het gaat mij er niet om een individu aan de schandpaal te nagelen. Wat ik wil laten zien is wat het fenomeen stadsdichterschap inhoudt. Wat ik aan wil kaarten is dat er een verregaande vercommercialisering plaatsvindt in de Nederlandse poëzie. Je hoeft maar te kijken naar de vele slams die slechts de persoonsverheerlijking dienen van de winnaar. Alles onder het motto: er komt publiek op af. Of: zo wordt de poëzie nieuw leven ingeblazen.

Maar wat blijft er nu eigenlijk over van de poëzie en van de individualiteit en de onafhankelijkheid van haar makers?

Joke Kaviaar, 29 augustus 2004


back to begin
Home