|
De grensgevangenis als modern concentratiekamp Als Teeven de dorststakende wanhopige vluchteling Nessar in de grensgevangenis van Rotterdam laat creperen, heeft hij nog niks geleerd van de dood van Dolmatov. Dat was ook niet te verwachten van een man die volhardt in het oplossen van het illegalenprobleem, en die daartoe in navolging van al zijn voorgangers de mensen eerst in een groep indeelde, namelijk de '(illegale) vreemdelingen', om deze groep vervolgens af te schilderen als een bedreiging voor de Nederlandse samenleving. Dit is één van de kenmerken van het fascisme, zie punt 3 in: de 14 definierende kenmerken van het fascisme. Teeven is net zozeer een moordenaar als een mafia baas die opdracht geeft een onwillige betaler van beschermingsgeld een kopje kleiner te maken. Teeven is net zozeer een moordenaar als de legale opdrachtgever van de beulen in China, Iran, Noord Korea, Jemen, en de VS die in de top 5 van Amnesty staan voor het executeren van de meeste mensen het afgelopen jaar. Nederland heeft officieel geen doodstraf, maar officieus is het telkens weer een executie als iemand op bevel van de staat in een cel crepeert, op straat door hardvochtig beleid sterft, of zonder dat we het weten na deportatie in 'eigen' land om komt door oorlogsgeweld, marteling, moord, hongerdood, of aanslagen.  Teeven kan mij niks wijsmaken. Hij weet het: Nessar ligt met verschrompelende nieren in een ijskoude cel in zijn grensgevangenis in Rotterdam te verrekken van de pijn, de bewakers maken hem elk uur wakker om te zien of hij nog leeft. Teeven weet het, al doet hij alsof hij nog steeds op vakantie is. Hij zal zeggen dat dit de keuze is geweest van Nessar, die een verklaring heeft ondertekend dat hij geen dwangvoeding wil, geen infuus in zijn arm. Omdat Nessar gezegd heeft dat hij niet gered wil worden. Maar dit is geen vrije keuze van Nessar. Dit is de keuze van Fred Teeven. Dit gebeurt omdat Nessar ertoe wordt gedreven: omdat hij niet wéér in die cel wil wakker worden, niet wetende hoe lang nog, niet wetende wat de toekomst hem brengen zal. Gezien hebbende al die hem voorgingen die te horen kregen: morgen wordt je gedeporteerd, gehoord hebbende het huilen en jammeren van de andere gevangenen om hem heen, gewacht hebbende al veel te lang op de vrijheid. Nee, dit is geen echte keuze. Dit is overmacht. Wat voor een leven zou hem wachten als hij weer zou gaan drinken om voor dit moment de dood af te wenden? Om een vluchteling te citeren uit de Vluchtkerk in Amsterdam: “in een detentiecentrum sterf je elke dag een beetje”.
Nessar zet zijn leven in om mensen wakker te schudden. Wel.. ik ben wakker. Letterlijk. Ik ben wakker met tranen in mijn ogen omdat ik niets anders kan doen dan wéér te fulmineren tegen de fascistoïde praktijken van deze en voorgaande regeringen waartegen we al vele jaren ageren. Wat kan ik nog zeggen wat al niet door mij of anderen is gezegd? Als Nessar niet met zijn dood voor eens, maar vooral ook voor altijd, mensen wakker schudt, wat kunnen deze woorden dan nog uitrichten? Niks. Net zomin als de dood van Dolmatov, of de dood van Kambiz Roustayi die zichzelf op de Dam in Amsterdam in brand stak, iets uitrichtte. Mensen kijken even op van hun krant, en gaan dan door alsof er niets aan de hand is. In een nieuwsuitzending van Nieuwsuur afgelopen week noemde een woordvoerster van de werkgroep Deportatieverzet het detentiecentrum in Rotterdam een modern concentratiekamp. Was dat even schrikken! Ja, het woord is beladen, maar hoeveel meer is er nog voor nodig dan het stelselmatig en systematisch laten creperen van mensen in cellen, begeleid door voortdurende bedreiging met isoleercellen en deportatie, het bespotten van de mensen en hun strijd door de bewakers, voordat mensen inzien dat, hoewel voorzien van een modern jasje en moderne technologie, moderne woorden en moderne terreur, het principe hetzelfde is. Het detentiecentrum is namelijk “een inrichting om politieke tegenstanders of anderszins ongewenste mensen op grond van etnische, religieuze of sociale kenmerken te isoleren en psychisch en/of fysiek te breken”. Check de definitie op wikipedia. We moeten ophouden met bang te zijn voor het gebruik van harde woorden. Reframe de migratiecontrole en de bevolkingspolitiek en haar instrumenten! De detentiecentra ZIJN inderdaad moderne CONCENTRATIEkampen (niet te verwarren met: vernietigingskampen). Luister naar Nessar en je weet dat het waar is. Luister naar al die andere mensen die er dagelijks doodsangsten uitstaan, en je weet het. En daarmee is Teeven niet alleen een moordenaar maar ook het hoofd aller kampbeulen. En wat maakt dat de IND en de DT&V? En wat maakt dat ons, indien wij dit accepteren? Indien wij niet op zijn minst ons daarover luid en duidelijk uitspreken? Dus: waarom zou het niet gezegd mogen worden: dat de kantoren van deze voor migranten levensgevaarlijke organisaties, die zich toch aardig laten vergelijken met een eigentijdse variant van de Gestapo, met de grond gelijk zouden moeten worden gemaakt, aangezien deze slachtoffers maken zolang ze voortbestaan? Indien dit land nu door een vreemde mogendheid werd bezet en mensen vanwege hun afkomst werden opgespoord en vervolgd en voor onbepaalde tijd opgesloten, zou iedereen moord en brand schreeuwen over deze praktijken van foltering door de staat! Het maakt niet uit in welke mooie woorden dit beleid wordt verpakt. Het maakt niet uit dat we geen wachttorens zien, geen bewakers met geweren. Schone schijn! De wachttorens zijn vervangen door camera's. De geweren door isoleercellen. De goederenwagons zijn vervangen door chartervluchten... Wat zeggen we de familie van Nessar, als hij dit niet overleeft omdat 'onze' staatssecretaris ongestraft hem de dood in kon jagen? Hoe leggen we het uit, dat Nessar, en met hem vele anderen, opgesloten moesten blijven omdat het Nederlands volk al zo bang was gemaakt voor migranten, dat het onmogelijk was geworden om hen vrij te laten en te zeggen: dat hadden we nooit mogen doen. Hoe leggen we uit dat Nessar blijkbaar zo gevaarlijk was voor de Nederlandse samenleving dat de staat hem liever liet creperen dan de deur open te doen? Keer op keer kiest de staat voor de dood. Systematisch. Wettig, legitiem. Zonder schaamtegevoel. Goed georganiseerd. Het bedrijfsleven pikt een flink graantje mee. Ik noem ze nog maar eens, de voor het bestaan van dit specifieke detentiecentrum verantwoordelijke bedrijven die het hebben gefinancierd, ontworpen en gebouwd, en voor 25 jaar mogen exploiteren: Strukton, Ballast Nedam, EGM architecten (Erik Fokkema), Smits van Burgst, ISS Facility Services, verenigd in het consortium DC16. Liggen zij wakker van hun verantwoordelijkheid? Ligt Teeven wakker van zijn verantwoordelijkheid? De enige die vannacht wakker ligt is Nessar. Hij ligt te wachten op de dood. Met de goedkeuring van het voltallige Nederlandse parlement, en een groot deel van de door de massamedia en de politiek tegen migranten opgehitste bevolking. Joke Kaviaar, 12 mei 2013 |