|
|
|
Home Stop Deportaties |
| Twee proces verklaringen Utrecht, 4 maart 2010: De 'Vuil Zwijn'-zaak Haarlem, 12 maart 2010, blokkade Zaanse bajesboten Utrecht, 4 maart 2010: De 'Vuil Zwijn'-zaak Tegen beulen hoef ik niet beleefd of voorkomend te zijn, ik hoef niet met hen te praten, hen de handen niet te schudden, ik hoef niet mee te werken en plezierig in de omgang te zijn. Basta. Zo is het. Op 31 augustus 2009 werd een Turkse man dood in zijn cel gevonden in het cellencomplex in Houten. Meer dan dat hij 40 jaar oud was en niet over verblijfspapieren voor dit land beschikte, weten we niet. Meer dan dat hij was opgepakt omdat hij die papieren dus ook niet tonen kon, toen een collega van de aangever in deze zaak, Dielen, hem wilde verbaliseren wegen wildplassen, weten we ook niet. Feitelijk weten we niet eens zeker of het om een Turkse man ging, want Koerden worden ook geschaard onder Turken, ook al worden Koerden met veel geweld en marteling onderdrukt en gedwongen om dienst te nemen in het Turkse leger en te vechten tegen... Koerden. (en toch arresteert en deporteert Nederland Koerden, en levert hen uit). De rijksrecherche zou onderzoek doen naar de dood van die man, zo werd gezegd, dat weten we ook. Met 'we' bedoel ik de mensen van de Anarchistische Anti-deportatie Groep Utrecht die vanaf het bekend worden van de dood van deze man hebben geprobeerd te achterhalen wat er is gebeurd in die cel in Houten. De eerste poging om de waarheid boven tafel te krijgen was op 7 september 2009, een week later, op de stoep van het politiebureau Paardenveld, waar de vreemdelingenpolitie zit. Zonder toedoen van deze en andere geüniformeerde illegalenjagers die hun kopgeld uit het potje voor vangstquota (met een netjes woord: prestatiecontract) willen binnenhalen, had die man niet in Houten gezeten. Inmiddels is hij adequaat gedeporteerd, dat wil zeggen, in een kist getimmerd en op het vliegtuig gezet. Zijn familie heeft hem als lijk teruggekregen, zoveel mochten we weten. Anders dan dat, niets, totale stilte, geen rapporten of berichten van de rijksrecherche, en waarom zouden ze ook? Wie stelt er immers vragen, behalve een handvol anarchisten die geen naam weten van de man, niet weten wie zijn advocaat was, en dus geen enkel middel hebben om de zaak verder uit te zoeken. Zaak gesloten. Dat het zo zou gaan, wist ik toen al. Het zal altijd zo gaan. Indien de dood van een onbekende in de doofpot kan worden gestopt, wordt dit gedaan. Niets is eenvoudiger. Zo bekommert de Nederlandse staat - en met deze alle staten van de Europese Unie, oftewel Fort Europa - zich om geen enkele immigrant die geen papieren heeft, geen visum, geen paspoort, geen uitnodiging. Geen enkele immigrant die binnen de grenzen van datgene dat van ons heet te zijn - ons land, onze taal, onze cultuur – een beter leven, een kortdurende broodwinning voor familie thuis, veiligheid, rust, al is het maar een beetje geluk probeert te bemachtigen, kan rekenen op enige kans om hier te bestaan. Slechts enkelen die hier van nut kunnen zijn voor economie of kennis binnen datgene dat van ons heet te zijn – ons bedrijfsleven, onze instituten – mogen hier bestaan, enkel bij de gratie van hun nut voor ons. Weer of nog altijd zijn wij, voor ons alleen, de kolonisten, de uitbuiters, de leeghalers, die ons alles toe-eigenen: van voedsel, energiebronnen, land en water tot macht, recht, vrijheid en tenslotte het leven zelf. Voor ons alleen. Enige tijd geleden werd Albayrak, inmiddels staatssecretaris af, door de Fransen geridderd voor haar bijdrage aan het tot stand komen van het Europees Pact immigratie en asiel. Vrijheid, gelijkheid, broederschap, zo zeggen ze in Frankrijk. Vrijheid, gelijkheid, broederschap, of de dood, om precies te zijn. De Fransen doen het hunne in Calais, waar de machinale mensenjacht op volle toeren draait. Nederland draagt vele eigen radertjes in de machine bij. “...of de dood”. Dat geldt niet voor het eigen volk dat tegen het vreemde moet worden verdedigd, dat geldt voor die vreemden. Het geldt aan de buitengrenzen waar het grensagentschap Frontex mensen opjaagt en dwingt tot langere en gevaarlijker routes over zee en oceaan met vele verdrinkingen tot gevolg, het geldt voor mensen die door het opjaagbeleid gedwongen worden om het hele familiekapitaal te investeren in het betalen van mensensmokkelaars die hen in verstikkende containers vervoeren. Zo gaan ook mensen dood. Bij pogingen om dat betere bestaan hier te bereiken, allereerst, en dan hier, op straat, in cellen, gewoon omdat het niemand wat kan schelen, en op de eerste plaats de jagers niet. Prooi is prooi, en als die prooi ziek is of gewond, zwak, vermoeid, op zoek naar eten, slaapplaats of al is het maar een plek om te pissen, de jager ziet het en slaat toe. Met twaalf mensen, aldus het proces verbaal, protesteerden we tegen al deze praktijken en eisten opheldering. Iets meer te zien dan alleen het topje van de ijsberg, een klein facet van een maatschappij die het moet hebben van de dominantie van kapitalisme, nationalisme en haat tegen alles dat anders is of zich ertegen verzet uit noodzaak of uit principe. Een dominantie die iedereen in zijn greep houdt, de greep om erbij te mogen horen, de greep om te presteren, de greep om van waarde te zijn voor die samenleving die niets anders wil dan groeien, geld verdienen, en waarin mensen elkaar tot in het oneindige zullen moeten en willen beconcurreren, voor de beste marktpositie, voor de grote opdracht om een detentiecentrum te mogen bouwen, voor het baantje van detentietoezichthouder, of de macht van politieagent, bijzonder opsporingsambtenaar, IND ambtenaar, terugkeerfunctionaris, bewaker. Wat het ook is, als het maar geld oplevert. Werk is werk en anders niet. Befehl ist befehl is daarvan niets anders dan een afgeleide. Zo werden en worden meer en meer mensen de dood ingejaagd, maar 't is goed voor de werkgelegenheid. De ideologie van deze samenleving is in wezen samen te vatten als: likken naar boven, trappen naar beneden, dóórklimmen! Ik vertik het. Ik trap naar de eerste die zich boven mij plaatst en is dat een politieman die twee koppen groter is en twee keer zo breed als mijzelf, dan is dat maar zo. Die trap naar boven is nog altijd niets meer dan een spreekwoordelijke trap. Een woord. Twee woorden. “Vuil zwijn”, en of hij het wil laten om grof geweld te gebruiken en mensen in gevaar te brengen. Twee woorden die beledigend zouden zijn. Het is om je rot te lachen. Twee woorden tegen één van de beulen van de staat, omdat het vocabulaire van deze dienders uit niets dan geweld bestaat, gewoon omdat het mag uit naam van die staat, omdat deze geüniformeerden het geweldsmonopolie toebedeeld hebben gekregen. En dan gaan ze nog klagen en aangifte doen ook. Vanwege een paar woorden. Zó kleinzerig! De opgeslotene in het cellenblok moet intussen zijn bek houden als deze te vaak om een dokter vraagt, of wordt simpelweg genegeerd. De arrestant mag alles aangedaan worden, van het verdraaien van armen, het strak en langdurig omdoen van boeien, het breken van handen en polsen, het platdrukken tegen muur of bed, het doen verstikken in kussens, als nodig tot de dood erop volgt. Het heet alles 'proportioneel geweld', overal en altijd, en het is dit politiegeweld waartegen geen mens maar beter iets kan ondernemen, nog niet eens een woord aan mag vuil maken, of hij of zij zal het op enigerlei wijze bezuren. Ik mag nog blij zijn dat ik een Nederlands paspoort heb en een boel vrienden en kameraden, anders kon ik net zo makkelijk buiten het zicht worden vermoord en begraven of liever nog: gecremeerd, want dat is goedkoper en dan zijn de sporen weg. Het hele politie- en dus machtsapparaat is in zichzelf racistisch en repressief omdat het gebruik maakt van racistische en repressieve wetten van een racistische en repressieve overheid die zich democratisch noemt, en omdat het weet dat het slachtoffers kan maken, want er is toch niemand die het weten wil. Het hele beleid dat gericht is op migratiebeperking en migratiebeheersing stoelt op de wetenschap dat mensen bang te maken zijn voor het vreemde en vervolgens akkoord zullen gaan met elke draconische maatregel die wordt verzonnen onder het motto van bescherming van openbare orde en veiligheid. Terrorisme, extremisme, fundamentalisme, radicalisering, het zijn allen woorden uit de kokers van de plannenmakers van al die repressie. En vrijheid, dat is een begrip dat toegeëigend wordt door haatzaaiers, van de overduidelijke extreem rechtse hetze van Wilders tot de sluipende stelselmatige criminalisering door de opeenvolgende gekozen ministers en staatssecretarissen van justitie, vreemdelingenzaken, binnenlandse zaken, van zogenaamd nette democraten. Ik mag blij zijn dat ik mijzelf tot burger van dit land mag rekenen en niet illegaal verklaard kan worden, ongewenst verklaard kan worden, voor onbepaalde tijd in vreemdelingendetentie kan worden gehouden, het land uitgegooid kan worden, de straat op gegooid kan worden, wéér opgepakt kan worden, opgejaagd worden, wanhopig worden tot ik vanzelf crepeer of uit wanhoop zelfmoord pleeg. Ja, ik mag blij zijn, maar dat ben ik niet omdat ik medeplichtig wordt gemaakt, doordat ik dat Nederlands paspoort heb. Het bieden van verzet is mijn enige optie, en ik sta daarin niet alleen. Er waren er daar op 7 september voor de deur van het politiebureau nog 11. En ook zij zijn niet de enige. En al is de groep verhoudingsgewijs klein, om met Ghandi te spreken: “Zelfs al ben ik een minderheid van één persoon, de waarheid is nog altijd de waarheid”. En de waarheid is dat de Nederlandse staat bloed aan haar handen heeft, en mét de Nederlandse staat allen die de staat vertegenwoordigen, en de regels en wetten bedenken en uitvoeren, allen die uit winstbejag meewerken aan de repressie, die behalve geïllegaliseerden zoveel meer mensen treft. Mensen met psychische problemen, zieken, verslaafden, mensen met lage inkomens, daklozen, ouderen, en op al deze problemen is het antwoord een verdeel- en heersstrategie. De geïllegaliseerden, de vreemdelingen, de ongewensten, zij moeten weg om geld vrij te maken om die andere mensen die naar onderen zijn getrapt te kunnen verzorgen, helpen, of huisvesten. De vreemdeling versus de eigen burger. Nooit wordt gesproken over de ware oorzaak van problemen die zoveel mensen tot afval degradeert: de kapitalistische economie, het principe van het recht van de sterkste. Dus ik vertik het. Willen politie, justitie, inlichtingendienst, wil de Nederlandse staat mij daarom uit de weg hebben? Ja. Dat is me meer dan duidelijk. Kan het niet op de ene manier, dan wel op de andere manier, er is vast wel een wet die gebruikt kan worden om ook mij het functioneren moeilijk of onmogelijk te maken maar nog altijd ben ik liever de veroordeelde, in uw ogen de crimineel, de extremist, de radicaal. Van mijn part noemt u mij terrorist als het zo uitkomt, want ik weet wie hier de ware terroristen en misdadigers zijn en dat zijn degenen die bepalen dat er grenzen moeten zijn die bewaakt moeten worden, met veel materieel en technologie, met vrijheidsinperking en cellen, met registratie, ID plicht, vingerafdrukken, DNA afname, irisscans, bodyscans, camera's, kortom: controle van elke beweging, kennis van elk individu dat zich verplaatst of zich ergens vestigt, of een cent of twee verdient door slecht betaald zwaar of smerig werk. Het echt vuile werk wordt intussen gedaan door de dragers van wapens, of dit nu pistool, kanon of kernwapen is, of ze nu rijden in politieauto's, tanks, of limousines. Voor dat vuile werk wordt goed of minder goed betaald, maar het is nooit een excuus om beul te willen zijn. En tegen beulen hoef ik niet beleefd of voorkomend te zijn, ik hoef niet met hen te praten, hen de handen niet te schudden, ik hoef niet mee te werken en plezierig in de omgang te zijn. Basta. Zo is het. Als u als rechter en u als officier hier zittend tegenover mij daaraan oordeel, strafeis en vonnis wenst te verbinden, dan is dat in de lijn der verwachtingen. Het is in het verlengde van al het voornoemde niet meer dan de zoveelste aantasting van mijn vrijheid, maar ach, wat zou het. Wat mij werkelijk op dit moment het allermeeste stoort, is nog altijd niet de naam van die Turkse of Koerdische man te weten die stierf op die rotplek, namelijk in een politiecel in Houten. Nog altijd niet te weten wat er is gebeurd daar, omdat er zo makkelijk aan voorbij kan worden gegaan en dus van enig rapport van de rijksrecherche nog altijd geen sprake is, al vraag ik me af wat het werkelijk waard zou zijn in termen van waarheid. Het is en blijft reden om me de mond niet te laten snoeren, en om mijn verzet voort te zetten. Wilt u mij gewelddadig noemen, en betitelen als veelpleger, dan zie ik graag deze vraag beantwoord: hoe benoemt u vervolgens al het stelselmatige en grof geweld dat ik zojuist heb beschreven? En met welk recht zou u aan mijn daden straf kunnen verbinden, zonder over staatsmisdaden zelfs maar te spreken? Joke Kaviaar 4/3/10 NB. Aan het eind van de zitting is de rechter gewraakt omdat deze weigerde om schriftelijk uitspraak te doen. Hiertoe had mijn advocaat een gemotiveerd verzoek ingediend. - Relevante links: - "zware straf" geëist voor "vuil zwijn!" tegen smeris - 2 jaar zitten om niks? Activiste proefkonijn van justitie - Radio 1: Actievoerster is criminele veelpleger Haarlem, 12 maart 2010, blokkade Zaanse bajesboten Niet het hinderen van de deportatiemachine is de misdaad, maar het bouwen en laten draaien ervan! Nog geen enkele rechter, nog geen enkele officier van justitie, nog geen enkele veroordeling en uitvoer van strafmaatregel heeft mij van het tegendeel van deze stelling kunnen overtuigen. Ik vraag me dus af: waarom vervolgt u mij nog? Waarom sta ik weer tegenover een rechter en een officier van justitie? Is het nog altijd niet tot het openbaar ministerie en de rechterlijke macht doorgedrongen dat zij deel uitmaken van een staatsbestel dat alleen al door haar bestaan misdadig is? Is het nog altijd niet duidelijk dat ik deze misdadigheid tot het uiterste zal bestrijden en dat de simpele middelen als blokkades en bezettingen niet meer zijn dan een vreedzaam en geweldloos verzet dat van de wet al net zomin mag plaatsvinden als dat demonstraties gehoord mogen worden? Hoe kan het dat alle betogen gehouden door deskundigen, door juristen, door hulporganisaties, mensenrechtenorganisaties, en tenslotte door mensen als mijzelf, activisten, telkens weer worden afgedaan met: 'het doet niet terzake'? Is het omdat de levens van mensen die illegaal verklaard zijn niet terzake doen? Is het omdat er geld moet worden verdiend aan: Uitbuiting van goedkope arbeidskrachten hier in Nederland en in de arme landen? Uitbuiting van grondstoffen, land, en kennis uit ontwikkelingslanden? Opsluiting van mensen die niet welkom zijn omdat ze geen geld in het laatje brengen? Deportatie van mensen die hier slechts een ander bestaan trachtten op te bouwen? De racistische nationalistische politiek die de kapitalistische wereldeconomie in stand moet houden? Is het om de vuile handen van de magistratuur schoon te wassen? Is het om de op eigen gewin en carrière beluste ambtenaren en politici buiten schot te houden? Waarom wordt Ahmed Isa veroordeeld voor de Schipholbrand en niet Donner en Verdonk? Waarom pleegt een man zelfmoord in de Zaanse bajesboot en wordt zijn celgenoot in de isoleercel gegooid? Waarom worden er nog steeds nieuwe deportatiekampen bijgebouwd? Waarom mogen mensen niet leven, niet werken, niet wonen, niet zijn? Waarom worden mensen van hun eigenwaarde beroofd en gedwongen tot wat naderhand zal worden betiteld als: 'crimineel gedrag'? Waarom vinden er razzia's plaats in huizen, worden mensen met een niet-blanke huidskleur om identiteitsbewijzen gevraagd en preventief gefouilleerd? Is het omdat er geld moet worden verdiend? Waarom vraag ik u dit eigenlijk? Het is niet dat ik antwoord verwacht. Ik verwacht niet dat u hier, namens de staat, mij uitleg gaat verschaffen, dat u namens de staat verantwoording zult afleggen voor zoveel misdaad. Al wat ik verwacht is opnieuw die overbekende preek te krijgen dat het niet de staat is die mensen kapot maakt, dat ik het ben die het functioneren van de staat in de weg staat, die een vervoer naar een ziekenhuis of rechtbank zou hebben belemmerd. Dat ik het ben die gevaar oplevert door me aan een hek vast te ketenen. Dat ik het ben die maakt dat mensen het in die bajesboot het slecht hebben. Beter had ik geen orde verstoord, zult u zeggen. Beter zou het zijn geweest om een petitie aan te bieden die toch weer in de vuilnisbak belandt. Maar als u dat alles zegt en met die preek komt over de democratie die geen democratie is, alleen het recht van de sterkste dat prevaleert, die een dictatuur is gekozen door een meerderheid die zich het racistisch 'Nederland is vol' laat aanleunen, die mensen van hun vrijheid en hun leven berooft en de schijn blijft proberen op te wekken dat zij redelijk is, dat zij luistert,- die democratie, die preek; Dan getuigt dit van een volkomen gebrek aan empathie en realiteitsbesef. Maar dat kan ook niet anders wil u hier in staat zijn om te oordelen en te veroordelen en straf op te leggen. U doet maar. Het zegt niets over schuld. Het heeft geen andere waarde dan dat u mij in feite gelijk geeft. Liever zie ik het ware gezicht van wat zich een rechtsstaat noemt, dan de worst voorgehouden te krijgen die van mij een volgzame hond moet maken. Die ervoor moet zorgen dat ik me braaf medeplichtig laat maken aan ontvoering, deportaties en geweld tot de dood erop volgt. Als ik ergens voor verantwoordelijk wil zijn, dan is het voor het nemen van eigen initiatief om te strijden tegen de staat en haar misdaad. Aan de politiek kun je geen levens toevertrouwen en ik weiger toe te zien om vervolgens weg te kijken. Niet het hinderen van de deportatiemachine is de misdaad, maar het bouwen en laten draaien ervan! Joke Kaviaar, alias AA0010301, 12/3/10 Ps. De rechter voelde zich beledigd... |