Home Kinderpardon: zoethoudertje met bittere nasmaak

Justitie wil bajespublicaties voorkomen Sinds ik begonnen ben met schrijven vanuit de bajes, is duidelijk geworden dat de publicaties niet alleen worden gelezen door politie/justitie/aivd, maar ook dat de inhoud direct wordt doorgespeeld naar de bajes in kwestie. Dit gebeurde in 2008 ook al toen ik ruim vijf weken in Nieuwersluis zat. Toen vertelden vrouwen die moesten schoonmaken in het kantoor van de piwi’s dat ze zagen dat deze op internet mijn artikelen zaten te lezen. Ditmaal gaat het verder dan alleen lezen. In Ter Peel werd ik al aangesproken door een piwi, over het stuk ‘Over rode en groene gevangenen’. “Leuk stuk heb je geschreven Op dat moment was het niet zozeer het feit dat het gelezen werd, wat me verbaasde, maar het “leuk”. “Leuk”? Waar het uiteindelijk op neer kwam, was het feit dat het bajespersoneel helemaal niet zo blij zou zijn met Teevens’ Skinnerbajes die gevangenen in rood en groen verdeeld. Om dat hele rood en groen systeem heen is overigens een heel systeem opgetuigd dat mensen tot medewerking aan van alles moet dwingen, maar daarover in een volgend schrijven meer. Goed, de piwi’s zijn dus niet tevreden met rood en groen, basis- en plusregimes met promotie en degradatie, ofwel het stoplichtsysteem, waarschijnlijk uit eigenbelang. Werk er dan niet aan mee, zou ik zeggen. De piwi vertelde me nog dat ze een print ervan gelezen had en ik kan uit het moment waarop afleiden dat dit heel snel na publicatie op internet moet zijn geweest. Kort hierna volgde mijn overplaatsing naar Nieuwersluis. Het eerste wat in Nieuwersluis opviel was de ‘ontvangst’ door een mij bekende piwi (uit 2008) op de ‘badafdeling’ waar je binnenkomt, je spullen worden gecontroleerd en je wordt gevisiteerd. Nu is het niet zo vreemd dat ik de piwi nog herken, maar dat iemens die hier na 11 jaar werken vele honderden gevangenen moet hebben gezien mij nog herkent? Is dat werkelijk toeval? Ik blijk namelijk in beide bajesen nog in het systeem te zitten (Nieuwersluis 2008, Ter Peel 2013), terwijl ik me meen te herinneren ooit ergens te hebben gelezen dat die penitentiaire dossiers na 5 jaar worden vernietigd. De tweede dag in Nieuwersluis sprak een piwi me aan op de lawaaidemo van 3 maart. Dat is dus ook vast doorgegeven door… ? Tot zover nog geen heel uitzonderlijke zaken als je ervan uitgaat dat men alles aan elkaar doorgeeft en dat alles wat ik schrijf overal terechtkomt. De reden van dit schrijven is echter een nieuwe ontwikkeling: het is me afgelopen weekend bekend geworden dat vooraf aan mijn komst naar Nieuwersluis de andere vrouwen voor mij gewaarschuwd zijn. Er zou een “onruststoker” komen die “over de bajes schrijft”. De details van wat er verder is gezegd zijn me niet bekend. Wat ik wel weet is dat er een vuil spelletje van gevangenen tegen elkaar opzetten wordt gespeeld. Dit gaat verder dan lezen en controleren, en ik weet niet op wiens initiatief, welke autoriteit hier achter zit. Opvallend is ook dat men niet zozeer bang is dat die vervelende activist de boel op stelten komt zetten. Daar hebben ze isoleercellen voor. Waar het om gaat is dat men wil voorkomen dat mij zaken ter ore komen die zij liever niet openbaar hebben. Het Neederlandse bajessysteem wil vooral zo vriendelijk mogelijk lijken, maar ondertussen hoor ik wel degelijk waarschuwingen als: “pas maar op! Je zit zo in de iso!” of “kijk maar uit, je wordt zo overgeplaatst naar Ter Peel of Zwolle.” Het moge duidelijk zijn dat justitie niet graag heeft dat wat er in Nederlandse bajesen gebeurt naar buiten komt. En ook dat blijkt uit meerdere zaken, zoals opmerkingen van medegevangenen zowel in Ter Peel als Nieuwersluis die erop neer komen dat men graag het een en ander naar buiten zou willen brengen, maar dit niet durft. Als je dit leest, zit ik 3 weken binnen en moet er nog 7. Ik ben nog amper begonnen en ze maken zich nu al zorgen over hun zorgvuldig afgedekte beerput. Joke Kaviaar, Nieuwersluis, 11 februari 2019